Bankje aan de Koekoekslaan

Een aantal, zeker de wandelaar onder u heeft hem al een even zien staan "Het bankje van Josephine" aan de Koekoekslaan.

Dit bankje is neergezet door leden van de Oeverlanden als eerbetoon aan Josephine Hoogmoed. Voor mij mevrouw Hoogmoed ze is in 2012 overleden, maar zij was de bewoonster van Nieuwemeerdijk 337 het huis waarvoor wij als Veerpont ons Op- en Afstapplaats hebben, die toen in zeer goed overleg met haar gerealiseerd mocht worden en waar zij met plezier op uitkeek. Zoals zij dikwijls vertelde als ze met vis terugkwam van haar standwandeling bij IJmuiden, met haar hond. Maar dit ter zijde.

Op het bankje staat een plaatje met de volgende tekst :

Josephine Hoogmoed-v. Lienen 1920-2012
Met haar dalmatier honden wandelde ze tientallen
jaren door de Oeverlanden en de Riekerpolder.
Onderwijl ruimde ze het zwerfafval op!
Een markante dame met een
lang leven rond Het Nieuwe Meer
WWW.OEVERLANDEN.NL

Klik op de foto voor een vergroting.

De foto's spreken voor zich als u op het bankje gaat zitten, ziet u dat alles klopt.

Onderstaande tekst heeft een tijdje op het bankje geplakt gezeten met een foto, dit beschrijft ook waarom dit bankje hier is geplaatst en wie Josephine was. Dit kunt u ook altijd nog aan haar klein zoon Thomas vragen, die nu in haar oude huis woont.
.

De Dame met de hond

Josephine Hoogmoed – van Lienen (28 juli 1920- 15 november 2012)

Gedurende enkele jaren zwom ik in de zomermaanden vanaf een steiger in de Oeverlanden ’s morgens vroeg tussen 6 en 7 uur in het Nieuwe Meer. Ik fantaseerde dan over iemand met een vakantieverhaal. Die vertelde over een lange autoreis naar Zweden. Na enkele dagen kwam hij eindelijk aan bij zijn vakantieverblijf. De inspanningen van de afgelopen dagen werden vergoed want daar kon hij helemaal alleen in een meer zwemmen. Ik zou hem dan antwoorden dat het helemaal niet nodig is om daarvoor een verre reis te ondernemen. Omdat je ook helemaal alleen in een meer kan zwemmen als je
’s morgens vroeg even onder de weg naar Den Haag door naar het Nieuwe meer fietst.

Maar helemaal eerlijk zou dat verhaal niet zijn. Want vaak was er wel een andere bezoeker op dat vroege uur. Een oude, vrij kleine en slanke dame met een witte hond met rood bruine vlekken. Ze had altijd een plastic zak bij zich en stopte daarin het afval dat ze onderweg tegen kwam. Later kwam ik haar wel eens tegen als ik door het gebied fietste en begroetten we elkaar. Maar echt kennis gemaakt hebben we nooit. De dame met het hondje is een bekend verhaal van de Russische schrijver Anton P. Tsjechov. Voor mij is zij (zonder verkleinwoord) het symbool van de onbaatzuchtige vrijwilliger die zich inzet voor ons prachtige natuurgebied dat met strijd en inzet behouden bleef en nog steeds blijft.

Sloten, 2012

Egbert Tellegen, Inwoner van Sloten sinds 1964.